W tym dniu świątynię parafialną należy nawiedzać z
sercem pojednanym z Bogiem w sakramencie pokuty; z pragnieniem
doświadczenia łaski odpustu zupełnego, o który prosił Franciszek; ze
szczerym postanowieniem przemiany ducha, tzn. wyzbycia się przywiązania
do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego oraz chęcią trwania przy Bogu w
łasce uświęcającej. To podstawowe warunki uzyskania odpustu zupełnego.
Nie można go bowiem otrzymać niejako „automatycznie”, przez samo
zewnętrzne wykonanie jakiegoś uczynku, ale musi on być aktem obejmującym
całego człowieka i całe jego życie. Następnie należy uczestniczyć w
Eucharystii i przyjąć Ciało Pańskie, potem odmówić „Wierzę w Boga” oraz
pomodlić się w intencjach określonych przez Ojca Świętego, odmawiając
np.: „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo”.
Dobrze
też uświadomić sobie przy tej okazji, jak wiele dobra i Bożego
błogosławieństwa, które przenika codzienność i obejmuje całe życie,
otrzymaliśmy w naszym kościele parafialnym: chrzest, Pierwsza Komunia
Święta, bierzmowanie, małżeństwo, pokrzepienie w chwilach radości i
trudach naszego życia. Okaże się wówczas, że także nasza świątynia, choć
skromna i nieznana, jest miejscem szczególnej obecności Boga, w którym
udziela On swego błogosławieństwa. Jest „bramą do życia wiecznego”, za
którą Franciszek uważał Porcjunkulę, jak głosi napis umieszczony nad
wejściem do niej: „Haec est porta vitae aeternae”.
Augustyn Chwałek OFMCap
„Głos Ojca Pio” (nr 28/2004)
Congregavit nos in unum Christi amor
http://adam-czlowiek.blogspot.com/ ________________________________
