Ukażcie ludowi chrześcijańskiemu godność, skuteczność i doskonałość Różańca świętego" (Pap. Pius XII).
Pochylając się na znaczeniem Różańca świętego w życiu chrześcijanina
możemy wymienić obiektywną i subiektywną skuteczność Różańca świętego.
1. Obiektywna (wewnętrzna) skuteczność Różańca świętego zależy
wyłącznie od samego Pana Boga i tkwi w tajemnicach różańcowych, czyli w
tajemnicach życia, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, przez które
skutecznie to znaczy obiektywnie zostaliśmy odkupieni i pojednani z
Bogiem, obdarowani łaską usynowienia Bożego i powołania do nieba.
Skuteczność ta opiera się na zasługach Chrystusa i jego Niepokalanej
Matki. Przez tajemnice różańcowe w pewnym sensie zostaliśmy już
zbawieni, mianowicie "w nadziei", zgodnie z nauką św. Pawła: "W nadziei
bowiem już jesteśmy zbawieni" (Rz 8,24). Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia,
że Chrystus jest Głową zbawczą Mistycznego Ciała, my Jego członkami.
Jeśli przez zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Głowa już jest zbawiona i
przebywa w niebie, również Ciało odkupione uczestniczy w tym zbawieniu,
na ziemi w sensie zarodkowym, po śmierci w pełnym wymiarze (por. 3, q.
57,a.6c; ad Rom nr 681).
2. Subiektywna skuteczność Różańca świętego, a ściślej naszej
modlitwy różańcowej, zależy wyłącznie od nas, od naszego zaangażowania
się w zbawcze tajemnice odkupienia. Jeśli chodzi o skuteczność modlitwy
różańcowej w sprawach doczesnych, to zależy ona od następujących
warunków:
a) od życia w stanie łaski uświęcającej,
b) od miłowania Boga i bliźniego,
c) od zgodności naszych próśb z wolą Bożą,
d) od naszego zjednoczenia z Maryją i z bliźnimi.
Modlitwa różańcowa posiada większą skuteczność, gdy jest odmawiana we
wspólnocie (por. Mt 18,19-20; J 16,23-24). Papieże w swych dokumentach
skuteczność modlitwy różańcowej odnoszą do takich dziedzin jak:
a) zbawienie wiernych,
b) obrona Kościoła i wiary przed wrogami,
c) zachowanie jedności Kościoła i zjednoczenia chrześcijan,
d) uproszenie pociechy chorym, ratunku umierającym i nawrócenia grzesznikom, oraz
uproszenia pokoju dla świata, uwolnienia dusz z ognia czyśćcowego i wyproszenia
wszystkim ludziom wielorakich darów (zob. Jan XXIII, List Apostolski. do O. P. Peytona z 1963 i 1964).
Jak z powyższego wynika nasza moc upraszania łask dla naszych
bliskich, dla świata i dla nas tkwi we wspólnocie którą stworzyliśmy
podejmując odmawianie Różańca świętego w intencji pokoju i w intencji
rodzin. Bogu niech będą dzięki za otwartość Waszych serc i wrażliwość na
upadek zasad moralnych.
Godność Różańca świętego
Co znaczy "ukazywać godność Różańca świętego?" Według wielu papieży, szczególnie Leona XIII i Piusa XII, Różaniec:
a) "jest bardziej boski aniżeli ludzki", Różaniec w jego tajemnicach
odkupienia otrzymaliśmy od Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa w Duchu
Świętym. Już w tajemnicy zwiastowania Ojciec posyła swego Syna, który
mocą Ducha Świętego staje się człowiekiem w łonie Maryi Dziewicy (por.
Łk 1,35; J 1,14). Jest to wymiar trynitarny Różańca świętego. Godność
Różańca potwierdza Maryja w Lourdes w roku 1858, w Gietrzwałdzie w roku
1877, w Fatimie w 1917 - gdy za każdym razem przychodzi z nieba z
Różańcem w ręku, wzywa do modlitwy różańcowej, wyjawia swoje imię:
"Jestem Królową Różańca świętego". Różaniec posiada godność "królewską",
jest modlitwą od Królowej i do Królowej, ofiaruje dobra królewskie i
prowadzi do królestwa Chrystusa, w którym Maryja jest Królową.
b) godność Różańca płynie z boskich tajemnic odkupienia, z
najświętszych tajemnic życia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa i Maryi.
Tajemnice te od wieków zostały zaplanowane przez Boga Ojca,
przepowiedziane przez patriarchów i proroków, zapisane w Piśmie świętym,
wypełnione przez Jezusa Chrystusa w Duchu świętym, przy wolnym i
czynnym współudziale Maryi, Matki Chrystusa i Kościoła. We wszystkich
tajemnicach występuje Maryja, jako Matka Boga: THEOTOCOS: Święta Boża
Rodzicielka. Matką Boga została już w pierwszej tajemnicy różańcowej, w
tajemnicy zwiastowania wcielenia Syna Bożego. Została Córką Boga Ojca,
Matką Syna Bożego, Oblubienicą Ducha świętego: "Duch święty zstąpi na
Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się
narodzi, będzie nazwane Synem Bożym" (Łk 1,35). Z tej godności Maryi
płynie także godność Różańca świętego.
c) godność Różańca wypływa z jego modlitw: z Modlitwy Pańskiej i z
Pozdrowienia Anielskiego oraz z doksologii, skierowanej ku Trójcy
Świętej, ku chwale Ojca, i Syna i Ducha świętego.
d) wreszcie godność Różańca płynie z naszego zjednoczenia z
Chrystusem Odkupicielem i Maryją w każdej tajemnicy różańcowej - w
wierze, nadziei i miłości. Jest to wewnętrzny proces angażujący rozum i
wolną wolę. Zmysły wewnętrzne i zewnętrzne, usta, ręce i serce, duszę i
ciało: całego człowieka.
Doskonałość Różańca świętego
Doskonałość Różańca świętego możemy rozważać w wymiarze obiektywnym i subiektywnym, wewnętrznym i zewnętrznym:
1° Obiektywna doskonałość Różańca świętego, a więc od strony tajemnic
różańcowych, polega na zestawie najważniejszych prawd wiary świętej, na
zestawie ewangelicznych wydarzeń zbawczych, opisanych w Ewangelii w
sposób wyraźny lub ukryty. Ogólnie mówiąc są to tajemnice życia, śmierci
i zmartwychwstania Chrystusa. W obecnej formie Różaniec zatwierdził dla
całego Kościoła pap. święty Pius V, dominikanin, w roku 1569,
dokumentem CONSUEVERUNT ROMANI PONTIFICES. W formie trzech części:
radosnej, bolesnej i chwalebnej oraz w składzie piętnastu tajemnic
przetrwał do dziś.
2° Drugą cechą obiektywnej (wewnętrznej) doskonałości Różańca
świętego są następujące jego przymioty (znamiona): Różaniec święty jest
modlitwą o wymiarze trynitarnym i chrystocentrycznym, pneumatycznym i
ewangelicznym, eklezjalnym i maryjnym. Wymiar trynitarny mówi, że
Różaniec w sensie tajemnic wiary, jest dziełem Trójcy świętej, jest
modlitwą o Trójcy świętej i do Trójcy świętej. Znaczy to, że w każdej
tajemnicy różańcowej zaangażowany jest Ojciec, Syn i Duch święty.
Dochodzi do tego jeszcze doksologia: "Chwała Ojcu, i Synowi, i Duchowi
świętemu". Chrystocentryczny charakter Różańca wskazuje na Chrystusa,
jako centralny punkt odniesienia każdej tajemnicy różańcowej, podobnie
jak centralnym punktem odniesienia każdego AVE jest Jezus (por. Łk
1,42).
Przymiot pneumatyczny, od słowa greckiego pneuma (duch) znaczy, że
Różaniec jest modlitwą Ducha świętego w nas, modlitwą o Duchu świętym i
do Ducha świętego. Charakter eklezjalno-kościelny mówi, że Różaniec jest
modlitwą kościelną, zatwierdzoną przez Kościół i praktykowaną przez
Kościół: przez papieża, biskupów, kapłanów, zakonników i wiernych
świeckich. Ewangeliczność Różańca wyraża się w tym, że jest on
streszczeniem Ewangelii, zawiera tajemnice wiary oraz modlitwy zapisane w
Ewangelii. Jest także modlitwą maryjną: o Maryi, do Maryi i z Maryją.
3° Subiektywna doskonałość Różańca zależy od procesu modlitewnego, od
naszej wiary, nadziei i miłości, od naszej pobożności i wychowania do
modlitwy. Kościół widzi doskonałość Różańca świętego w przedziwnym
połączeniu modlitwy myślnej i ustnej, modlitwy rąk, ust i serca.
Wskazuje na trzy pierwiastki modlitwy różańcowej:
- mistyczną kontemplację,
- wewnętrzną refleksję,
- pobożną intencję (por. Jan XXIII: List Apostolski IL RELIGIOSO CONVEGNO z 29 kwietnia I961 r.).
Różaniec jako modlitwa maryjna
„Maryjność” Różańca świętego jest jedną z wielu cech modlitwy różańcowej. Bez tej cechy oraz bez innych jeszcze cech, które będą omawiane w kolejnych numerach gazety parafialnej, nie zrozumielibyśmy wielkości Różańca świętego. Rzecz jasna - nie chodzi o paciorki ani Zdrowaśki. Otóż trzeba wyraźnie podkreślić, że Różaniec zawiera tajemnice wiary, z których największą jest tajemnica Trójcy świętej. Dlatego też, Różaniec jest w pierwszym rzędzie modlitwą o Trójcy świętej, modlitwą do Ojca, Syna i Ducha Świętego, gdyż cała Trójca święta angażuje się w dzieło zbawienia człowieka. Różaniec jest modlitwą chrystocentryczną - do Jezusa Chrystusa wcielonego, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Jest modlitwą Ducha świętego w nas: „przyczynia się bowiem za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami” (Rz 8,26). Jest modlitwą o Duchu Świętym i do Ducha Świętego. Czwartą i piątą cechą Różańca jest właściwość ewangeliczna i eklezjalna. Określenie: „Różaniec maryjny wskazuje na pochodzenie Różańca od Maryi co do jego istoty „quoad substantiam”, mianowicie od strony tajemnic różańcowych. Maryja bowiem jako Matka Chrystusa i Kościoła w pewnym sensie jest kluczem do zrozumienia wszystkich tajemnic różańcowych. Jako Matka Wcielonego Słowa Bożego, zajmuje centralne miejsce w tajemnicy Chrystusa i Kościoła. Możemy powiedzieć, że wszystkie tajemnice różańcowe niejako poczęły się, zrodziły i ukształtowały przy Jej wolnym i czynnym współudziale. Sobór Watykański II w Konstytucji dogmatycznej o Kościele LUMEN GE NTIUM mówi: „Maryja nie została czysto biernie użyta przez Boga, lecz z wolną wiarą i posłuszeństwem czynnie współpracowała w dziele zbawienia ludzkiego” (nr 56). Sobór ilustruje to na przykładzie wszystkich tajemnic (różańcowych), od zwiastowania do ukoronowania w niebie (tamże por. nr 57-59). Różaniec jest „Maryjny”, ponieważ Maryja, jako owa Niewiasta z Protoewangelii (Rdz 3,15), z przepowiedni proroka Izajasza (6,9), z Kany Galilejskiej (J 2,4), z Golgoty (J 19,26) i Apokalipsy św. Jana (Ap 12,1), w każdej tajemnicy różańcowej spełnia odwieczne postanowienie Boga Ojca: „Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z Niewiasty” (Gal 4, 4). Wreszcie Różaniec jest „Maryjny”, ponieważ Maryja jest Królową Różańca świętego.
Różaniec jako modlitwa Potężna
Potęga Różańca świętego wypływa najpierw z tajemnic różańcowych, ze wszystkich tajemnic, a najbardziej z tajemnicy zmartwychwstania Chrystusa. Źródłem niezwyciężonej potęgi Różańca świętego jest Chrystus wcielony, ukrzyżowany i zmartwychwstały. Jest to prawda fundamentalna. Chrystus przez swoje zmartwychwstanie raz na zawsze zwyciężył grzech, śmierć i szatana, ludzi zaś dopuścił do udziału w tym potrójnym zwycięstwie. Potęgę Różańca świętego oraz udział w zwycięstwie Chrystusa zmartwychwstałego rozważamy w świetle nauki o Mistycznym Ciele Chrystusa. Jeśli Chrystus zwyciężył grzech, śmierć i szatana, jako nasza Głowa zbawcza, to my również, członkowie Jego Ciała, uczestniczymy w Jego potędze i zwycięstwie. Św. Tomasz z Akwinu mówi, że Chrystus zmartwychwstał jako nasza Głowa, a my zmartwychwstaniemy jako Jego członki (por. 3, q.55, a. 1 c). Szatan boi się Różańca i drży przed jego potęgą. Na różne sposoby zwalcza Różaniec i usiłuje ludzi odwieść od modlitwy różańcowej. Obserwowano to szczególnie w obozach koncentracyjnych na Wschodzie i na Zachodzie, oraz na przesłuchaniach na NKWD i Gestapo. Za samo posiadanie Różańca katowano na śmierć (choćby wspomnieć śmierć męczeńską ks. Kowalskiego w obozie hitlerowskim).
Obok chrystocentrycznego wymiaru potęgi Różańca świętego, jest
również wymiar maryjny. Maryja, Niepokalana Matka Boga, całą potęgę nad
grzechem, śmiercią i szatanem zawdzięcza Chrystusowi. W tej dziedzinie
Syn niejako podzielił się z Matką swą potęgą, którą oddał do Jej
dyspozycji. Maryja zaś używa swej potęgi przeciw wrogom Chrystusa i
Kościoła, oraz w obronie swoich dzieci, dla ich ocalenia i zbawienia.
Papież Leon XIII wielokrotnie nazywa Najświętszą Maryję Pannę
„Wszechmocną Matką Boga”, która urząd Rozdawczyni łask najskuteczniej
spełnia przez Różaniec. Rozdaje łaski komu chce, ile chce i kiedy chce,
Jej „wszechmoc” podporządkowana jest Chrystusowi. Stąd Ojcowie Kościoła
zwykli nazywać Maryję „wszechmocą błagającą” lub "wszechmocą na
kolanach".
Królowa Różańca świętego objawia swą potęgę szczególnie wobec
przewrotnych sekt i herezji. Papieże często powtarzają: "Maryja sama
zniszczy wszystkie herezje". To echo Protoewangelii: "Ono zmiażdży ci
głowę" (Rdz 3,15).
Congregavit nos in unum Christi amor
http://adam-czlowiek.blogspot.com/ ________________________________
