Witaj, Święta Boża Rodzicielko,
Ty wydałaś na świat Króla,
który włada niebem i ziemią na wieki wieków.
(Tekst liturgiczny Uroczystości Świętej Bożej Rodzicielki.
Antyfona na wejście – Seduliusz)
Na papirusie, pochodzącym z przełomu III i IV wieku, odnalezionym w Egipcie, utrwalona została antyfona: "Pod Twoją obronę". Modlitwa ta jest wyznaniem wiary w Boże Macierzyństwo NMP: "Pod Twoją obronę uciekamy się Święta Boża Rodzicielko…".
W modlitwie Zdrowaś Maryjo prosimy z wiarą: "Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi…". W Litanii do Wszystkich Świętych oraz w Litanii Loretańskiej wyznajemy naszą wiarę modlitwą: "Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami". A w Godzinkach wyśpiewujemy prawdę o Bożym Macierzyństwie Maryi: "Ciebie Monarcha wieczny od wieków swojemu/ Za Matkę obrał Słowu Jednorodzonemu".
W pobożności polskiej, już na początku chrześcijaństwa na naszych ziemiach, rozbrzmiewało uroczyste wyznanie wiary w Boże Macierzyństwo NMP: "Bogurodzica, Dziewica, Bogiem sławiena Maryja…". Do tego hymnu nawiązuje Juliusz Słowacki: "Bogarodzico! Dziewico!/ Słuchaj nas Matko Boża (Hymn "Bogarodzico"). Adam Mickiewicz w uroczysty sposób ujmuje tajemnicę Wcielenia: "Grom, błyskawica!/ Stań się, stało: /Matką dziewica,/ Bóg ciało!" ("Hymn na dzień Zwiastowania Najświętszej Panny Maryi").
Wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi nas do wyznania wiary w Boże Macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny. Zbawiciel bowiem, Wcielony Syn Boży, "narodził się z Maryi Panny". Prawda ta skłania nas do postawy uwielbienia Pana Boga za Jego wspaniały plan zbawienia świata. Rodzi także nadzieję. Matka Syna Bożego jest także naszą Matką.
Macierzyństwo Maryi i nasze synostwo
Otwarcie się Maryi na macierzyństwo stało się przyczyną Jej radości, ale też i naszej nadziei. Kościół zachęca nas, abyśmy na tajemnicę Nocy Betlejemskiej spojrzeli oczami Matki Chrystusa. To pomoże nam otworzyć się na Jezusa. Moment przyjęcia Boga, zaakceptowania Jego wkroczenia w naszą ludzką rzeczywistość oraz „urodzenie” Jezusa w nas – zwane „nowym narodzeniem” – jest naszym zbawieniem. Staramy się naśladować Maryję, która jako pierwsza przyjęła Jezusa do siebie i Jej przysługuje szczególna godność i wyniesienie ponad innych ludzi. Serce Maryi było zawsze dla Niego, było Jego sercem, bo zostało Jemu oddane na wyłączność.
Maryja wszystkie sprawy zachowywała w swoim sercu i jako Matka wie o Nim wszystko. Bóg obdarował Maryję duchowym macierzyństwem obejmującym całą ludzkość. Ona staje się naszą Matką zgodnie z testamentem Jezusa: „Oto Matka Twoja, oto twój Syn”. Jesteśmy synami Maryi, bo ta, która zrodziła Syna, rodzi także i nas do wiary w Jej Syna. Ona jest najlepszą pośredniczką.
Wchodzimy w nowy rok
Pierwszy dzień Nowego Roku to ósmy dzień od Narodzenia Jezusa. Tego dnia życzymy sobie – posługując się słowami z czytania liturgicznego – aby Pan nam błogosławił i strzegł nas. „Niech Pan rozpromieni Oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje Oblicze i niech cię obdarzy pokojem”. Wciąż świętujemy narodzenie naszego Pana, bo – choć jest to święto Maryi – trudno jest oddzielić Matkę od Syna. Wchodząc w nowy rok, wzywamy imienia Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, bo to Ona, Matka Syna Bożego, jest obecna przy Nim i przy nas – w sposób bardzo dyskretny. Za Jej pośrednictwem powierzamy się Jezusowi.
Fiat Maryi jest dla nas wzorem przyjęcia Boga. Maryja żyje dla chwały Bożej i tego nas uczy. Życząc sobie nawzajem Bożego błogosławieństwa, powierzamy się także Maryi, która zawsze jest tam, gdzie Jej Syn.
Congregavit nos in unum Christi amor ________________________________
