„Odmawianie różańca jest dzisiaj koniecznością, bo różaniec, to dar Matki do zmieniania świata” (Pan Jezus do Małgorzaty Balhan - założycielki Małych Dusz)
Traktat Wersalski z dnia 28 czerwca 1919 r. choć mówił o
Polsce niepodległej z dostępem do morza, nie wytyczył jej granic. Trzeba
było zdobywać je własnym wysiłkiem i krwią. Dmowski czynił wszystko,
aby Polska była wielka, poczynając od prastarych ziem Chrobrego, a
kończąc na spuściźnie Jagiellonów. Międzynarodowa mafia starała się
paraliżować wszystkie wysiłki, zarówno Prezesa Dmowskiego, jak i jego
Narodowego Komitetu. Kraj wyniszczony przez okupantów uwikłany był w
wojnę z bolszewikami, którzy chcieli przerzucić swą rewolucję na Zachód.
Niefortunny sojusz Piłsudskiego z ukraińskim atamanem Petlurą i zajęcie
przez nasze oddziały Kijowa, zmobilizowały bolszewików. Zadali nam
dotkliwą porażkę. Wojna przybrała nowy obrót... Bolszewicy byli tak
pewni zwycięstwa, że wieźli ze sobą przygotowany dla Polski rząd w
składzie Juliana Marchlewskiego, Feliksa Dzierżyńskiego i Feliksa
Kohna...
Armia w ciężkich walkach cofała się na całym froncie.
Nieprzyjaciel nacierając od wschodu, dochodził już do Warszawy. Daleko,
na południu kraju bronił się Lwów. Zatrzymał on sławną konnicę
Budionnego w jej marszu na Warszawę. Jak się później okazało, był to
również jeden z elementów zwycięstwa nad Wisłą. Ale w tej chwili groziła
klęska, choć dowództwo nie traciło głowy i montowało przeciwnatarcia.
Żołnierz jednak był wyczerpany i załamany psychicznie, o czym mówią swoi
i obcy. Tuchaczewski, wódz Armii Czerwonej, pisze, że „Polacy przestali
wierzyć we własne siły, cofali się bez żadnego powodu, ich oficerowie
nie mogli opanować zdemoralizowania i zaprowadzić dyscypliny”.
Śledząc dramatyczną sytuację Polski, która w całym świecie była postrzegana jako bastion katolicyzmu, wielki konwertyta, wielki
apostoł różańcowy, budowniczy sanktuarium Matki Boskiej Różańcowej -
Bartolomeo Longo, wystosował list otwarty do katolików całego świata z
prośbą, aby modlili się za Polskę. W ten sposób zainicjował rodzaj
różańcowej krucjaty ogólnoświatowej w intencji Polski. Wierząc
niezbicie w cudowne wstawiennictwo za tym niezwykłym narodem, już w
pierwszych dniach sierpnia powiedział do księdza Stanisława
Mystkowskiego: „Przekonany jestem święcie, że Matka Boska Różańcowa,
która jest Królową Korony Polskiej, nie pozwoli, by Jej ukochany naród
jęczał ponownie w niewoli rosyjskiej... Polska ma świetlaną przyszłość przed sobą”...
„Tymczasem zbliżał się dzień Wniebowzięcia Matki Bożej i na
froncie zaczynają dziać się rzeczy dziwne, których ani nasi, ani
bolszewicy nie przewidzieli. Pozornie nie było w nich nic
nadzwyczajnego. Nieprzyjaciel był już pod Warszawą. Radzymin przechodził
z rąk do rąk. Ambasady państw zaprzyjaźnionych opuściły stolicę.
Pozostał tylko nuncjusz papieski Achilles Ratti, późniejszy papież Pius
XI. Miasto opustoszało. Kto miał zdrowie i siły szedł na front. Na
Krakowskim Przedmieściu przed figurą Matki Bożej Zwycięskiej klęczało od
rana do nocy tysiące kobiet, ludzi starych i dzieci. W Kościele
Zbawiciela któregoś poranka leżał krzyżem przed obrazem Matki Boskiej
Częstochowskiej gen. Józef Haller, wódz właśnie „najsłabszej” Armii
Ochotniczej”. „Na Placu Zamkowym postawiono ołtarz polowy, na którym umieszczono relikwie świętych. Około trzydzieści tysięcy ludzi modliło się w tym miejscu gorąco na różańcu, leżąc krzyżem. Generał Weygand napisał, że nigdy nie widział ludzi tak modlących się, jak w Warszawie... W tym samym czasie Episkopat Polski zgromadzony na Jasnej Górze ofiarowywał ojczyznę Maryi Królowej”.
za: www.fidesetratio.org.plCongregavit nos in unum Christi amor ________________________________
