Czy my dzisiaj
możemy mieć taką wiarę jak św. Józef? Z pewnością jego wiara poświadczona
czynami jest dla nas wzorem do naśladowania. Potrafił opanować lęk i z odwagą
stanął wobec trudnej rzeczywistości. Józef ukazuje się nam jako stróż i obrońca
Bożego Syna i Jego Matki. Został w sposób szczególny obdarzony łaską Ducha
Świętego, którą rozważał w swoim Sercu i był jej posłuszny. Dlatego Bóg
obdarzył Go szczególnymi przywilejami i łaskami, by mógł je wypraszać dla
Kościoła. Jego orędownictwo oraz szczególne wstawiennictwo zostało zachowane na
ostateczny czas zmagania i walki. Józef, który troszczył się w naturalny sposób
o wychowanie Boskiego Syna i opiekował się Maryją, teraz także jest zatroskany
o Mistyczne Ciało i pragnie wynagrodzenia i zadośćuczynienia za grzechy
przeciwko Boskiemu Sercu i Niepokalanemu Sercu. Józef otrzymał szczególną łaskę
wiary i z niej czerpał całą swoją duchowość. Dlatego zwracamy się do Niego, aby
wyjednał nam ten dar właśnie teraz, kiedy potrzebujemy umocnienia w wierze,
kiedy przygotowujemy się na ogłoszony przez papieża Benedykta XVI ROK WIARY.
Józef nauczy nas wierzyć i przyjmować z coraz większą gorliwością światło,
które oświeci całe stworzenie.
Wielość
tytułów, którymi obdarowany został św. Józef wskazuje na aktualność jego
świętości, tak dla życia jednostek jak i wspólnot. Zwany świadkiem tajemnicy
Wcielenia, wierzącym w mroku, wychowawcą, prorokiem, robotnikiem, mężem
kontemplacji, głową rodziny, mężem milczenia, mężem sprawiedliwym, sługą,
ubogim, człowiekiem o czystym sercu i prostej duszy, mężem pełnym mądrości,
człowiekiem wiernym, pełnym nadziei, pośrednikiem, patronem Kościoła.
Wymienione przymioty nie są wszystkimi, jakimi obdarzony jest św. Józef, a
które składają się na obraz człowieka świętego. Józef poprzez ofiarę życia i
niezłomność ducha jest ciągle aktualnym wzorem świętości, mimo upływu czasu
istnieje ogromne zapotrzebowanie na tego rodzaju wzorzec świętości, i to w
wymiarze indywidualnym i społecznym. Święty Józef, duchowy ojciec Jezusa, dziewiczy
mąż Maryi i Głowa Świętej Rodziny, realizując na co dzień posłannictwo zlecone
mu przez Boga w pełni zasługuje na to, aby być wzorem świętości w wymiarze
ponadczasowym. Świętość jest niczym innym jak zaufaniem, wewnętrzną przyjaźnią
z Bogiem. Stałe wcielanie w życie cnót zwanych teologicznymi i kardynalnymi
sprawiło, że św. Józef stanowi wzorzec duchowy zarówno dla ludzi świeckich jak
i duchownych.
Józef jest
przykładem człowieka harmonijnie uformowanego. Prawość jego wnętrza jest widoczna
również na zewnątrz. Dla niego życie i bycie sprawiedliwym oznaczało wyrobienie
w sobie szczególnej wrażliwości sumienia. Na drodze swego codziennego życia
realizował słowa Chrystusa, że każdy powinien być doskonałym, jak jest
doskonały Ojciec Niebieski. Świętość wypełniała jego wnętrze, wyciskała na nim
Boże podobieństwo. Z miłości do Boga cenił siebie i innych, nie czyniąc
niczego, co sprzeciwiałoby się ludzkiej godności. Wśród współczesnej obłudy,
ogromu nieprawości i zakłamania św. Józef jawi się jako wezwanie do doskonałej
szczerości, której Chrystus pragnął od swoich uczniów. Św. Józef jest tym,
który nie tylko pragnie wskazać każdemu właściwą drogę do pełnego zrealizowania
drogi powołania życiowego, ale także jest orędownikiem tych spraw przed Bogiem.
W świetle
refleksji nad Adhortacją apostolską Redemtoris Custos papieża Jana Pawła II
spostrzec można św. Józefa jako wzór życia wiarą. Każdy chrześcijanin powinien
uczyć się od niego nadprzyrodzonej wiary. Jego wiara i wierność wyrażały się w
gotowości służenia planom Boga. Józef widział i słyszał Jezusa, nosił Go na
rękach, skierował swój wzrok wiary na to wszystko, co niewidzialne, co obiecał
Bóg przez Anioła. Wierzył, że Ten, kogo widział, słyszał, dotykał i tulił był
Synem Boga. Zachował niezłomną wiarę. W tej wierze żył i umarł, ona stanowiła
normę jego postepowania, wszystkich jego myśli i czynów. Wiara Józefa była
heroiczna.
Jan Paweł II prosił, aby dla
odnowy naszych czasów obrać za patrona Świętego Józefa (Redemptoris custos,
32). Chrystus przychodzi na świat w Rodzinie. Jego misja zbawiania, uzdrawiania
ludzkości, zaczyna się od rodziny. Głową Świętej Rodziny zostaje człowiek,
który potrafi słuchać woli Boga. Józef wydaje swoje życie dla Chrystusa i
Maryi. Ten, który w porządku ludzkim jest najważniejszy jako ojciec rodziny,
staje się sługą zbawienia, w cieniu swojej Małżonki i Syna. Prośmy Józefa,
Opiekuna Kościoła o nową ewangelizację, aby tak jak kiedyś towarzyszył Jezusowi
i Maryi, tak i teraz uczynił to w naszym życiu i w naszych wspólnotach. Święty
Józefie - Opiekunie Kościoła Świętego - prowadź nas. Idźmy zatem do Józefa.
Congregavit nos in unum Christi amor
http://adam-czlowiek.blogspot.com/ ________________________________
