Ojciec mówi do Swoich dzieci" wydanie drugie Stówarzyszenie
„Dio e Padre - Casa Pater" Casella postale 135 67100 L'AQUILA Italia Tłumaczenie: Maria Balewiczowa
Imprimatur: + Petrus Canisius van Lierde,
Imprimatur: + Petrus Canisius van Lierde,
Vic. Generalis e Vic. Civitatis Vaticanae, Roma die 13 Martii 1989.
Zeszyt pierwszy
1 lipca 1932, Święto Przenajdroższej
Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa
[...]Oto
prawdziwy cel Mojego przyjścia:
1)
Przychodzę, aby wygnać przesadny lęk, który Moje stworzenia odczuwają wobec
Mnie. Pragnę dać im do zrozumienia, że Moja radość polega na tym, abym był
znany i kochany przez Moje dzieci, to znaczy przez całą ludzkość obecną i
przyszłą.
2)
Przychodzę przynieść nadzieję ludziom i narodom. Iluż od dawna już ją
utraciło! Ta nadzieja pozwoli im pracować dla swego zbawienia, żyjąc w pokoju
i bezpieczeństwie.
3)
Przychodzę, aby dać się poznać takim, jakim jestem; aby ufność ludzi wzrastała
jednocześnie z miłością do Mnie,ich Ojca. Ma On tylko jedno pragnienie:
czuwać nad wszystkimi ludźmi i kochać ich jako Swoje dzieci.
Malarz
lubuje się w kontemplowaniu obrazu, który namalował. Podobnie Ja znajduję
upodobanie i radość w przychodzeniu do ludzi - arcydzieła Mego dzieła
Stworzenia!
Czas
nagli. Chciałbym, żeby człowiek dowiedział się jak najprędzej, że kocham go i
doznaję największej radości, przebywając z nim i rozmawiając jak Ojciec ze
swymi dziećmi.[...]
[…] Na zakończenie tego małego wykładu składam wam obietnicę, której skutki będą wieczne. Oto ona: WZYWAJCIE MNIE IMIENIEM OJCA Z UFNOŚCIĄ I MIŁOŚCIĄ, A WSZYSTKO OTRZYMACIE OD TEGO OJCA, DOZNAJĄC RÓWNOCZEŚNIE MIŁOŚCI I MIŁOSIERDZIA.[…]
[…] Na zakończenie tego małego wykładu składam wam obietnicę, której skutki będą wieczne. Oto ona: WZYWAJCIE MNIE IMIENIEM OJCA Z UFNOŚCIĄ I MIŁOŚCIĄ, A WSZYSTKO OTRZYMACIE OD TEGO OJCA, DOZNAJĄC RÓWNOCZEŚNIE MIŁOŚCI I MIŁOSIERDZIA.[…]
[…]Zniżam
się do najbiedniejszego z Moich stworzeń, do Mojej córki, abym mógł mówić z nią
w jej niewiedzy i mówić do ludzi przez nią, nieświadomą ogromu dzieła, którego
chciałbym dokonać wśród nich! Nie mogę z nią rozmawiać o teologii [1], na pewno
by Mi się to nie powiodło, nie zrozumiałaby. Pozwalam, aby tak było, żeby
zrealizować Moje dzieło przy pomocy prostoty i niewinności. Teraz jednak kolej
na ciebie, byś przestudiował to dzieło i jak najszybciej doprowadził do
realizacji. Aby być znanym, kochanym i szczególnie czczonym nie proszę o nic
nadzwyczajnego. Oto, czego jedynie chcę:
1) Pragnę,
żeby jeden dzień lub przynajmniej jedna niedziela była poświęcona dla
uczczenia Mnie w szczególny sposób pod imieniem Ojca całej ludzkości. Chciałbym,
aby to święto miało własną Mszę i oficjum. Nie trudno znaleźć teksty w Piśmie Świętym.
Jeżeli pragniecie oddać Mi tę szczególną cześć w niedzielę, wybieram pierwszą
niedzielę sierpnia; jeżeli w dzień powszedni, chciałbym, aby to był zawsze
siódmy dzień tego miesiąca.
2) Pragnę,
żeby całe duchowieństwo zobowiązało się rozwijać ten kult, a przede wszystkim,
by pomagało ludziom poznawać Mnie takim jaki jestem i jaki zawsze będę blisko
nich, to znaczy Ojcem najczulszym i najbardziej kochającym ze wszystkich ojców.
3) Pragnę,
aby wprowadzono Mnie do wszystkich rodzin, do szpitali, również do warsztatów i
urzędów, do koszar, do sal - gdzie podejmują decyzje ministrowie państw -
wreszcie wszędzie tam, gdzie znajdują się Moje stworzenia, choćby tylko jedno!
Chcę, aby widocznym znakiem Mojej niewidzialnej obecności był obraz: niech
ukazuje, że istotnie tam jestem, że jestem obecny. I tak ludzie wykonywać będą
wszystkie czynności pod okiem swego Ojca, a Ja będę czuwał nad stworzeniami,
które powołałem do istnienia i zaadoptowałem. W ten sposób wszystkie Moje
dzieci będą niejako pod okiem swojego czułego Ojca. Niewątpliwie i teraz
jestem wszędzie, ale chciałbym być przedstawiany w zauważalny sposób!
4) Pragnę,
żeby w ciągu roku duchowieństwo i wierni wykonywali na Moją cześć pewne
pobożne ćwiczenia, nie zaniedbując swoich zwykłych zajęć. Chcę, aby Moi
kapłani bez lęku szli wszędzie, do wszystkich narodów i nieśli ludziom płomień
Mojej ojcowskiej Miłości. Wówczas dusze zostaną oświecone. Pozyska się dusze
niewiernych oraz wszystkich należących do sekt, które nie pochodzą od
prawdziwego Kościoła. Tak, niech również i ci - którzy są także Moimi dziećmi
- zobaczą, jak płonie przed nimi ten płomień, niech poznają prawdę, niech ją
przyjmą i niech wprowadzą w życie wszystkie cnoty chrześcijańskie.
5)
Chciałbym w szczególny sposób być czczony w seminariach, w nowicjatach, w
szkołach i w internatach, aby wszyscy - od najmniejszego do największego -
mogli Mnie poznać i kochać jako swego Ojca, Stworzyciela i Zbawcę.
6) Niech
kapłani poczują się zobowiązani do szukania w Piśmie Świętym tego, co
powiedziałem w innych czasach - co dotąd pozostało nieznane - a odnosi się do
czci, którą pragnę odbierać od ludzi. Niech pracują też, by Moje pragnienia i
Moja Wola dotarły do wszystkich wiernych i do wszystkich ludzi, określając to,
co powiem do wszystkich ludzi razem oraz do wszystkich kapłanów, zakonników i
zakonnic w szczególności. Są to dusze, które wybieram dla składania Mi
wielkiego hołdu, większego niż od ludzi świeckich.[…]
Zeszyt drugi
[…] Odnawiam
tu Moją obietnicę, która zawsze będzie spełniana. Oto ona: WSZYSCY CI, KTÓRZY
WEZWĄ MNIE IMIENIEM OJCA [2]- CHOĆBY TYLKO JEDEN RAZ - NIE ZGINĄ, ALE PEWNI BĘDĄ
ŻYCIA WIECZNEGO RAZEM Z WYBRANYMI.
________________________
[1][2] komentarz własny
LIST DO KONFERENCJI EPISKOPATÓW NA TEMAT IMIENIA BOŻEGO
Zgodnie ze wskazówkami Ojca Świętego i w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów uznaje za stosowne podać do wiadomości Konferencji Episkopatu następującą notę, dotyczącą tłumaczenia i wymawiania w kontekście liturgicznym imienia Bożego zawartego w świętym tetragramie, oraz dołączyć kilka wskazań.
I. Część wstępna
1. Słowa Pisma Świętego, zawarte w Starym i Nowym Testamencie, wyrażają prawdy, które przekraczają granice czasu i miejsca. Jest to słowo Boże wyrażone w słowie ludzkim, a dzięki temu słowu życia Duch Święty doprowadza wiernych do znajomości całej prawdy oraz sprawia, że słowo Chrystusa mieszka w wierzących w całym swym bogactwie (por. J 14,26; 16,12-15). Wszystkie współczesne tłumaczenia ksiąg biblijnych w zamierzeniu mają być wiernym i dokładnym przekładem tekstów oryginalnych, tak aby słowo Boże zapisane w świętych tekstach było strzeżone i przekazywane wiernie i w całości. Takie zobowiązanie literackie wymaga tłumaczenia tekstu oryginalnego jak najbardziej rzetelnie i dokładnie, bez opuszczeń ani dodatków do treści oraz bez wprowadzania objaśniających komentarzy lub parafraz, które nie należą do samego tekstu świętego.
Przy tłumaczeniu własnego świętego imienia Boga należy zachować najwyższą wierność i szacunek. W szczególności, jak podaje Instrukcja Liturgiam authenticam (nr 41): „Zgodnie z niepamiętną tradycją, również [dosł. «już»] we wspomnianym przekładzie Septuaginty widoczną, imię Boga wszechmogącego, wyrażone po hebrajsku przez święty tetragrammat, po łacinie wyrazem «Pan», w każdym języku narodowym należy oddać wyrazem o tym samym znaczeniu”. [...]
[...]
3. Dlatego też unikanie ze strony Kościoła wymawiania imienia Bożego w formie tetragramu ma swoje podstawy. Oprócz przyczyny czysto filologicznej istnieje również powód związany z wiernością Tradycji kościelnej. Od początku jej istnienia święty tetragram nigdy nie był wypowiadany w środowisku chrześcijańskim ani przetłumaczony na żaden język, na jaki została przetłumaczona Biblia.
II. Ustalenia
W świetle tego, co zostało wyłożone, należy przestrzegać następujących wytycznych:
1. W celebracjach liturgicznych, w śpiewach i w modlitwach nie należy stosować ani wymawiać imienia Bożego w formie tetragramu JHWH.
2. W tłumaczeniach tekstu biblijnego na języki nowożytne, przeznaczonych do użytku liturgicznego w Kościele, należy postępować tak, jak to zostało zapisane w Instrukcji Liturgiam authenticam nr 41, tzn. tetragram Boży należy oddać odpowiednikiem Adonaj i Kyrios, czyli Signore, Lord, Seigneur, Herr, Señor, [po polsku: «Pan»] itp.
3. W środowisku liturgicznym, przy tłumaczeniu tekstów, w których słowo hebrajskie Adonaj oraz tetragram JHWH leżą obok siebie, należy przetłumaczyć Adonaj słowem «Pan», a dla tetragramu JHWH stosować formę «Bóg» – zarówno w greckiej Septuagincie, jak i w łacińskiej Wulgacie.
Zgodnie ze wskazówkami Ojca Świętego i w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów uznaje za stosowne podać do wiadomości Konferencji Episkopatu następującą notę, dotyczącą tłumaczenia i wymawiania w kontekście liturgicznym imienia Bożego zawartego w świętym tetragramie, oraz dołączyć kilka wskazań.
I. Część wstępna
1. Słowa Pisma Świętego, zawarte w Starym i Nowym Testamencie, wyrażają prawdy, które przekraczają granice czasu i miejsca. Jest to słowo Boże wyrażone w słowie ludzkim, a dzięki temu słowu życia Duch Święty doprowadza wiernych do znajomości całej prawdy oraz sprawia, że słowo Chrystusa mieszka w wierzących w całym swym bogactwie (por. J 14,26; 16,12-15). Wszystkie współczesne tłumaczenia ksiąg biblijnych w zamierzeniu mają być wiernym i dokładnym przekładem tekstów oryginalnych, tak aby słowo Boże zapisane w świętych tekstach było strzeżone i przekazywane wiernie i w całości. Takie zobowiązanie literackie wymaga tłumaczenia tekstu oryginalnego jak najbardziej rzetelnie i dokładnie, bez opuszczeń ani dodatków do treści oraz bez wprowadzania objaśniających komentarzy lub parafraz, które nie należą do samego tekstu świętego.
Przy tłumaczeniu własnego świętego imienia Boga należy zachować najwyższą wierność i szacunek. W szczególności, jak podaje Instrukcja Liturgiam authenticam (nr 41): „Zgodnie z niepamiętną tradycją, również [dosł. «już»] we wspomnianym przekładzie Septuaginty widoczną, imię Boga wszechmogącego, wyrażone po hebrajsku przez święty tetragrammat, po łacinie wyrazem «Pan», w każdym języku narodowym należy oddać wyrazem o tym samym znaczeniu”. [...]
[...]
3. Dlatego też unikanie ze strony Kościoła wymawiania imienia Bożego w formie tetragramu ma swoje podstawy. Oprócz przyczyny czysto filologicznej istnieje również powód związany z wiernością Tradycji kościelnej. Od początku jej istnienia święty tetragram nigdy nie był wypowiadany w środowisku chrześcijańskim ani przetłumaczony na żaden język, na jaki została przetłumaczona Biblia.
II. Ustalenia
W świetle tego, co zostało wyłożone, należy przestrzegać następujących wytycznych:
1. W celebracjach liturgicznych, w śpiewach i w modlitwach nie należy stosować ani wymawiać imienia Bożego w formie tetragramu JHWH.
2. W tłumaczeniach tekstu biblijnego na języki nowożytne, przeznaczonych do użytku liturgicznego w Kościele, należy postępować tak, jak to zostało zapisane w Instrukcji Liturgiam authenticam nr 41, tzn. tetragram Boży należy oddać odpowiednikiem Adonaj i Kyrios, czyli Signore, Lord, Seigneur, Herr, Señor, [po polsku: «Pan»] itp.
3. W środowisku liturgicznym, przy tłumaczeniu tekstów, w których słowo hebrajskie Adonaj oraz tetragram JHWH leżą obok siebie, należy przetłumaczyć Adonaj słowem «Pan», a dla tetragramu JHWH stosować formę «Bóg» – zarówno w greckiej Septuagincie, jak i w łacińskiej Wulgacie.
W siedzibie Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, 29 czerwca 2008 r.
+ kard. Francis Arinze
Prefekt Kongregacji
+ abp Albert Malcolm Ranjith
Sekretarz Kongregacji
---> Bóg Sprawiedliwy i Miłosierny
---> Bóg Ojciec wszechmogący
opr. własne: internet /fb/
Congregavit nos in unum Christi amor ________________________________