Z Duchowego Dzienniczka Rozalii Celakówny
[264]
To uznanie ma być potwierdzone
porzuceniem grzechów i całkowitym zwrotem do Boga. (...)
Powiedz,
dziecko, Ojcu, by napisał do Prymasa Polski przez Ojca Generała, by wszystko
uczynił dla przyspieszenia Intronizacji. Jasna Góra jest stolicą Maryi.
Przez Maryję przyszedł Syn Boży, by zbawić świat i tu również przez Maryję
przyjdzie zbawienie dla Polski przez Intronizację. Gdy się to stanie, wówczas
Polska będzie przedmurzem chrześcijaństwa, silną i potężną, o którą się rozbiją
wszelkie ataki nieprzyjacielskie.
Przez Maryję przyjdzie dla Polski zbawienie poprzez Intronizację. Jasna Góra - duchowa stolica Polski, gdzie znajduje się Tron Królowej Narodu Polskiego, odgrywa szczególną rolę w naszej Ojczyźnie jak również w uznaniu królewskiego panowania Jezusa Chrystusa. Pan Jezus mówi o Polsce jako o przedmurzu chrześcijaństwa -antemurale christianitatis.
Przedmurzem chrześcijaństwa nazywano także Bizancjum oraz Węgry. Polskę zaczęto określać w ten sposób w XV w. Wydaje się, że polska dyplomacja posługiwała się tym pojęciem, by dowodzić, że Rzeczypospolita Obojga Narodów, broniąc swych granic przed Tatarami i Turkami, działa na korzyść całego świata chrześcijańskiego.
Naród nie jest ani przypadkowym zbiorem jednostek, ani organizacją zawiązaną na skutek umowy społecznej, ale dziełem Boga, który zgodnie ze swym zamysłem powołuje go niejako do życia. Oczywiście życie to nie jest od samego swego początku w pełni ukształtowane – naród rozwija się jak człowiek od swego stanu zarodkowego, jednak podobnie jak istota ludzka obdarzona jest od początku duszą, tak i naród posiada swojego darowanego mu przez Boga ducha, zgodnie z którym – lub przeciw niemu – następnie się rozwija. Historia XX wieku sprawiła, że przedmurze stało się na nowo oblężoną ze wszystkich stron twierdzą, tracąc swój geograficzny, a zyskując jeszcze mocniej metafizyczny kontekst. Kataklizm II wojny światowej był dla tej twierdzy tylko przedłużeniem najazdu z 1920 roku, tym razem znacznie bardziej tragicznym w skutkach, bo zakończonym hekatombą patriotycznej elity narodu, która w najpełniejszy sposób przeniosła tradycję antemurale do czasów najnowszych. Obrońcy „królestwa bez kresu”, prawdziwi spadkobiercy załogi Kamieńca Podolskiego i żołnierzy Ostrogskiego, Żółkiewskiego oraz Sobieskiego ginęli w dołach Katynia, kanałach Starówki, umierali w hitlerowskich obozach i w sowieckich łagrach, byli mordowani w kazamatach Łubianki i w piwnicach budynków gestapo z taką łatwością zamienianych później na siedziby NKWD i UB.
Wygląda na to, że uznanie królewskiego panowania Chrystusa w naszym narodzie, należy rozumieć jako naszą misję dziejową wyznaczoną nam przez Opatrzność. Jest dla nas wezwaniem do dawania świadectwa wobec innych narodów. Dzisiaj, gdy Europa wypiera się swoich chrześcijańskich korzeni. Współczesna zsekularyzowana Europa, wierna założeniom liberalizmu i socjaldemokratycznej ideologii, nie chce Boga w konstytucji, a chyba tym bardziej w swoim codziennym życiu. Przecież Jego obecność kłóciłaby się z założeniami liberalizmu moralnego, odrzucającego niezmienne wartości chrześcijańskie i jednocześnie przyjmującego kulturę śmierci, wyrażającą się m.in. w eskalacji procederu aborcji i eutanazji. Nie do zaakceptowania w obliczu Stwórcy byłyby tzw. małżeństwa homoseksualne, łamiące prawo natury. Również obecność Boga w dziedzinie gospodarki i ekonomii wydaje się nie do pogodzenia z pogonią za zyskiem, przy równoczesnym nieliczeniu się z biednym, bezdomnym, bezrobotnym czy potrzebującym pomocy człowiekiem. Zatem współczesna Europa jak na razie wypiera się swego Stwórcy i woli podążać za własnym bożkiem. Staje się nim „wolny i oświecony” człowiek, budujący totalitaryzm bezideowości, a przez to całkowicie pochłonięty konsumowaniem doczesnych dóbr tego świata. Muzułmańscy ekstremiści zamieszkujący Europę coraz silniej walczą o swoje "prawa", które rzekomo daje im ich święta księga, czyli Koran. Nie potrafią zrozumieć tego, że nie są już w jednym z patologicznych krajów islamskich i że, podlegają prawu państwa w którym obecnie przebywają. Na Zachodzie zamykane są Kościoły a na ich miejscu powstają meczety. Czy w planie Bożej Opatrzności Polska znów ma stać się przedmurzem chrześcijaństwa?
Jezus Chrystus Król Wszechświata chce na świecie i w Polsce panować nie w żaden
inny sposób jak tylko przez swoją Najświętszą Matkę Maryję. Wielki
Apostoł Maryi św. Ludwik Maria Grignion de Montfort pisał o tym: "Przez Najświętszą Maryję Pannę przyszedł na świat Jezus Chrystus i przez Nią też chce On w świecie panować" i dalej "Najświętsza
Maryja Panna nie była dotąd znana, co stanowi jedną z przyczyn, dla
których Jezus Chrystus nie jest znany należycie. Jeśli zatem, co jest
bezsprzecznie pewnikiem, nastąpi poznanie Jezusa Chrystusa i Jego
królestwa, wyniknie to jako logiczny skutek z poznania i panowania
Najświętszej Bogarodzicy, która Chrystusa po raz pierwszy wydała na
świat i również sprawi, że zajaśnieje On po raz drugi". Nie ma więc
innej drogi do Królestwa Chrystusa jak przez Maryję i oddanie się na
Jej służbę. Kiedy Maryja panuje w sercach ludzkich, przygotowując je w
sposób doskonały na przyjęcie jedynego Króla, wówczas On sprawuje nad
nimi swoją władzę i rządzi nimi prowadząc je i błogosławiąc: "Podobnie
jak Jezus Chrystus jest Królem nieba i ziemi, zarówno na prawach
przyrodzonego władcy, jak i na prawach zdobywcy, tak Maryja jest Królową
nieba i ziemi przez łaskę. Otóż królestwo Jezusa Chrystusa rozciąga się
głównie w sercu i wnętrzu człowieka, według słów Pisma Świętego:
Królestwo Boże w nas jest (Łk 17,21), również więc i królestwo
Najświętszej Panny znajduje swe siedlisko we wnętrzu człowieka, czyli w
jego duszy".
Kiedy każdego dnia powtarzamy słowa modlitwy Ojcze nasz... i prosimy: przyjdź królestwo Twoje... musimy pamiętać, że modlimy się i prosimy o Jego panowanie nad nami tak w wieczności, jak i na tym świecie. Tylko Jego królestwo jest gwarancją prawdziwego pokoju i błogosławieństwa dla narodów i państw, w których ma On odbierać we wszystkich sprawach należną Jemu cześć i chwałę. Św. Ludwik we wzruszających słowach pisze o tym błogim panowaniu na tej ziemi: "Ach, kiedyż nadejdzie ów czas szczęśliwy(...) gdy boska Maryja ustanowiona zostanie Panią i Władczynią serc, by je całkowicie poddać władzy swego wielkiego i jedynego Jezusa? Kiedyż dusze będą tak oddychały Maryją, jak ciało oddycha powietrzem? Przedziwne doprawdy rzeczy będą się działy wówczas na tym padole, gdy Duch Święty, znajdując w duszach niejako odzwierciedlenie swej umiłowanej Oblubienicy, pospieszy skwapliwie, by napełnić je obfitością swych darów, zwłaszcza daru mądrości, by dokonywać cudów łaski. Bracie drogi, kiedyż nastanie ów czas szczęśliwy, ów wiek Maryi, gdy liczne dusze wybrane i przez Maryję wyproszone u Najwyższego, zatracą własny obraz w przepaści Jej wnętrza, staną się żywymi portretami Maryi, by miłować i wielbić Jezusa Chrystusa? Czasy te nastaną dopiero wówczas, gdy zostanie poznane i praktykowane nabożeństwo, które oto głoszę: Aby przyszło królestwo Twoje, Panie, niech przyjdzie królestwo Maryi".
Przedmurzem chrześcijaństwa nazywano także Bizancjum oraz Węgry. Polskę zaczęto określać w ten sposób w XV w. Wydaje się, że polska dyplomacja posługiwała się tym pojęciem, by dowodzić, że Rzeczypospolita Obojga Narodów, broniąc swych granic przed Tatarami i Turkami, działa na korzyść całego świata chrześcijańskiego.
Naród nie jest ani przypadkowym zbiorem jednostek, ani organizacją zawiązaną na skutek umowy społecznej, ale dziełem Boga, który zgodnie ze swym zamysłem powołuje go niejako do życia. Oczywiście życie to nie jest od samego swego początku w pełni ukształtowane – naród rozwija się jak człowiek od swego stanu zarodkowego, jednak podobnie jak istota ludzka obdarzona jest od początku duszą, tak i naród posiada swojego darowanego mu przez Boga ducha, zgodnie z którym – lub przeciw niemu – następnie się rozwija. Historia XX wieku sprawiła, że przedmurze stało się na nowo oblężoną ze wszystkich stron twierdzą, tracąc swój geograficzny, a zyskując jeszcze mocniej metafizyczny kontekst. Kataklizm II wojny światowej był dla tej twierdzy tylko przedłużeniem najazdu z 1920 roku, tym razem znacznie bardziej tragicznym w skutkach, bo zakończonym hekatombą patriotycznej elity narodu, która w najpełniejszy sposób przeniosła tradycję antemurale do czasów najnowszych. Obrońcy „królestwa bez kresu”, prawdziwi spadkobiercy załogi Kamieńca Podolskiego i żołnierzy Ostrogskiego, Żółkiewskiego oraz Sobieskiego ginęli w dołach Katynia, kanałach Starówki, umierali w hitlerowskich obozach i w sowieckich łagrach, byli mordowani w kazamatach Łubianki i w piwnicach budynków gestapo z taką łatwością zamienianych później na siedziby NKWD i UB.
Wygląda na to, że uznanie królewskiego panowania Chrystusa w naszym narodzie, należy rozumieć jako naszą misję dziejową wyznaczoną nam przez Opatrzność. Jest dla nas wezwaniem do dawania świadectwa wobec innych narodów. Dzisiaj, gdy Europa wypiera się swoich chrześcijańskich korzeni. Współczesna zsekularyzowana Europa, wierna założeniom liberalizmu i socjaldemokratycznej ideologii, nie chce Boga w konstytucji, a chyba tym bardziej w swoim codziennym życiu. Przecież Jego obecność kłóciłaby się z założeniami liberalizmu moralnego, odrzucającego niezmienne wartości chrześcijańskie i jednocześnie przyjmującego kulturę śmierci, wyrażającą się m.in. w eskalacji procederu aborcji i eutanazji. Nie do zaakceptowania w obliczu Stwórcy byłyby tzw. małżeństwa homoseksualne, łamiące prawo natury. Również obecność Boga w dziedzinie gospodarki i ekonomii wydaje się nie do pogodzenia z pogonią za zyskiem, przy równoczesnym nieliczeniu się z biednym, bezdomnym, bezrobotnym czy potrzebującym pomocy człowiekiem. Zatem współczesna Europa jak na razie wypiera się swego Stwórcy i woli podążać za własnym bożkiem. Staje się nim „wolny i oświecony” człowiek, budujący totalitaryzm bezideowości, a przez to całkowicie pochłonięty konsumowaniem doczesnych dóbr tego świata. Muzułmańscy ekstremiści zamieszkujący Europę coraz silniej walczą o swoje "prawa", które rzekomo daje im ich święta księga, czyli Koran. Nie potrafią zrozumieć tego, że nie są już w jednym z patologicznych krajów islamskich i że, podlegają prawu państwa w którym obecnie przebywają. Na Zachodzie zamykane są Kościoły a na ich miejscu powstają meczety. Czy w planie Bożej Opatrzności Polska znów ma stać się przedmurzem chrześcijaństwa?
Kiedy każdego dnia powtarzamy słowa modlitwy Ojcze nasz... i prosimy: przyjdź królestwo Twoje... musimy pamiętać, że modlimy się i prosimy o Jego panowanie nad nami tak w wieczności, jak i na tym świecie. Tylko Jego królestwo jest gwarancją prawdziwego pokoju i błogosławieństwa dla narodów i państw, w których ma On odbierać we wszystkich sprawach należną Jemu cześć i chwałę. Św. Ludwik we wzruszających słowach pisze o tym błogim panowaniu na tej ziemi: "Ach, kiedyż nadejdzie ów czas szczęśliwy(...) gdy boska Maryja ustanowiona zostanie Panią i Władczynią serc, by je całkowicie poddać władzy swego wielkiego i jedynego Jezusa? Kiedyż dusze będą tak oddychały Maryją, jak ciało oddycha powietrzem? Przedziwne doprawdy rzeczy będą się działy wówczas na tym padole, gdy Duch Święty, znajdując w duszach niejako odzwierciedlenie swej umiłowanej Oblubienicy, pospieszy skwapliwie, by napełnić je obfitością swych darów, zwłaszcza daru mądrości, by dokonywać cudów łaski. Bracie drogi, kiedyż nastanie ów czas szczęśliwy, ów wiek Maryi, gdy liczne dusze wybrane i przez Maryję wyproszone u Najwyższego, zatracą własny obraz w przepaści Jej wnętrza, staną się żywymi portretami Maryi, by miłować i wielbić Jezusa Chrystusa? Czasy te nastaną dopiero wówczas, gdy zostanie poznane i praktykowane nabożeństwo, które oto głoszę: Aby przyszło królestwo Twoje, Panie, niech przyjdzie królestwo Maryi".
Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński jak również Jan Paweł II porównywali Jasną Górę do ewangelicznej Kany Galilejskiej. Papież mówił w homilii na wałach jasnogórskich (19 czerwca 1983):
W Kanie Galilejskiej Maryja mówi do sług weselnego przyjęcia: „Zróbcie wszystko,
cokolwiek wam powie” (J 2, 5). Począwszy od 1382 roku staje Maryja wobec synów
i córek tej ziemi, wobec całych pokoleń, i powtarza te same słowa. [...] Chrystus obecny wraz ze swą Matką w polskiej Kanie stawia przed nami
z pokolenia na pokolenie wielką sprawę wolności. Wolność jest dana człowiekowi
od Boga jako miara jego godności. Jednakże jest mu ona równocześnie zadana.
„Wolność nie jest ulgą, lecz trudem wielkości” — jak się wyraża poeta (Leopold
Staff, Oto twa pieśń). Wolności bowiem może człowiek używać dobrze lub źle. Może
przez nią budować lub niszczyć. Zawiera się w jasnogórskiej ewangelizacji
wezwanie do dziedzictwa synów Bożych. Wezwanie do życia w wolności. Do czynienia
dobrego użytku z wolności. Do budowania, a nie do niszczenia. Ta jasnogórska ewangelizacja do życia w wolności godnej synów Bożych ma swą
długą, sześciowiekową historię. Maryja w Kanie Galilejskiej współpracuje ze
swoim Synem. To samo dzieje się na Jasnej Górze.[...] Tego Chrystusa pragniemy wedle słów dzisiejszej Ewangelii zaprosić w dalszy
ciąg dziejów naszej Ojczyzny tak, jak został zaproszony wraz ze swą Matką do Kany
Galilejskiej. To właśnie oznacza nasz ojczysty jubileusz jasnogórski. Jest on czasem
dziękczynienia, a równocześnie czasem zaproszenia."
Obyśmy umieli wyciągnąć wnioski z nauczania Jana Pawła II. To właśnie na Jasnej Górze Maryja - Królowa ukazuje nam drogę do Syna--Króla.
Podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny powiedział w Gnieźnie słowa, które na gruncie tego rozważania nabierają zupełnie nowego, prorockiego znaczenia:
"Pójdziemy razem tą drogą naszych dziejów. Na Jasną Górę, w stronę Wawelu, w stronę świętego Stanisława. Pójdziemy ku przeszłości.Nie pójdziemy jednakże w przeszłość.Pójdziemy ku przyszłości! „Weźmijcie Ducha Świętego!” (J 20, 22). 3.06.1979
Niech z Jasnej Góry wyjdzie tryumfalny pochód Rodaków, na których ustach zabrzmi pieśń:
Podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny powiedział w Gnieźnie słowa, które na gruncie tego rozważania nabierają zupełnie nowego, prorockiego znaczenia:
"Pójdziemy razem tą drogą naszych dziejów. Na Jasną Górę, w stronę Wawelu, w stronę świętego Stanisława. Pójdziemy ku przeszłości.Nie pójdziemy jednakże w przeszłość.Pójdziemy ku przyszłości! „Weźmijcie Ducha Świętego!” (J 20, 22). 3.06.1979
Niech z Jasnej Góry wyjdzie tryumfalny pochód Rodaków, na których ustach zabrzmi pieśń:
Nie rzucim, Chryste, świątyń Twych,
Nie damy pogrześć wiary!
Próżne zakusy duchów złych
i próżne ich zamiary.
Bronić będziemy Twoich dróg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Ze wszystkich świątyń, chat i pól
Popłynie hymn wspaniały;
Niech żyje Jezus Chrystus Król
w koronie wiecznej chwały!
Niech, żyje Maria! Zagrzmi róg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
I taki triumf, taki cud
Powieje z Jasnej Góry
I z taką wiarą ruszy lud
Synowie Polski, córy,
Że jak mgławica pierzchnie wróg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Opr własne źródło Internet
Congregavit nos in unum Christi amor ________________________________
