Na życie człowieka składa się cały szereg wymogów. Jeśli chodzi o ciało, sprowadzają się do zaspokojenia potrzeb fizjologicznych. Jeśli chodzi o ducha — do funkcjonowania rozumu i woli. Do życia w szerszym, społecznym znaczeniu potrzebne są środki porozumiewania się i wymiany myśli — potrzebna jest mowa. Bez niej niemożliwe byłoby życie społeczne. Podobnie rzecz ma się z aniołami. Aniołowie tworzą społeczeństwo. Członkowie społeczeństwa muszą się w jakiś sposób między sobą porozumiewać. Wymaga tego życie, zwłaszcza życie tak doskonałych istot, jakimi są aniołowie. Zatem i aniołowie mają swój ,język", swoją mowę. Zapewnia nas o tym Pismo Święte. Na wielu miejscach czytamy w nim, że aniołowie rozmawiają. Św. Paweł powiada: „Gdybym mówił językami ludzi i aniołów" (1 Kor 13, 1). Do tych słów św. Bazyli daje taki komentarz: „Zaznaczył Apostoł, że aniołowie mają swój język, gdy mówi: Gdybym mówił językami..." W księdze proroka Izajasza czytamy słowa: „I wołał (anioł) jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty..." (Iz 6,3). Św. Jan Ewangelista pisze w Apokalipsie: „I ujrzałem innego anioła... Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu" (Ap 7,2).
Aniołowie
nie mają ciała, nie mają więc i zmysłów: ani narządu mowy - ust, ani uszu,
którymi mogliby słyszeć głosy innych. W jaki więc sposób rozmawiają?
Teologowie tłumaczą to tak: anioł, który chce rozmawiać z innym nie czyni tego słowami, ale przez przekazywanie myśli. Ten, do którego jest kierowana myśl innego anioła, widzi jego substancję we własnym umyśle, w idei wlanej, a w tej substancji wszystkie jej przymioty, do których zaliczają się także myśli, wśród których rozpoznaje myśli skierowane do siebie. Myśli jednego anioła pozostają dla drugiego tajemnicą tak długo, dopóki nie zostaną do niego wysłane. Przekazanie myśli stanowi bodziec do zwrócenia na nią uwagi i poznania jako odkrywającego się w tym momencie przymiotu substancji anioła, który ją wysyła. Podobnie rozmawiają aniołowie z duszami, które dostały się do nieba.
Teologowie tłumaczą to tak: anioł, który chce rozmawiać z innym nie czyni tego słowami, ale przez przekazywanie myśli. Ten, do którego jest kierowana myśl innego anioła, widzi jego substancję we własnym umyśle, w idei wlanej, a w tej substancji wszystkie jej przymioty, do których zaliczają się także myśli, wśród których rozpoznaje myśli skierowane do siebie. Myśli jednego anioła pozostają dla drugiego tajemnicą tak długo, dopóki nie zostaną do niego wysłane. Przekazanie myśli stanowi bodziec do zwrócenia na nią uwagi i poznania jako odkrywającego się w tym momencie przymiotu substancji anioła, który ją wysyła. Podobnie rozmawiają aniołowie z duszami, które dostały się do nieba.
Dalej
teologowie nauczają, że odległość nie stanowi przeszkody w odbyciu przez aniołów
rozmowy. Rozmowa bowiem jest czynnością duchową (skierowaniem myśli jednego do
drugiego i poznaniem jej przez odbierającego), a czynności duchowe aniołów są
całkiem niezależne od miejsca i czasu. Ponadto jeden
anioł poznaje drugiego przez ideę wlaną, w której ujawniają się wszystkie myśli
do niego skierowane. Odległość nie matu żadnego znaczenia,bo myśli mogą
docierać do innych z największych nawet odległości.
Sw. Tomasz z Akwinu dodaje, że mowa jednego anioła jest poznawana przez wszystkich innych, jeśli do wszystkich jest skierowana. Jeśli skieruje ją tylko do niektórych, to pozostali jej nie odbierają.
Wiadomo, że stopnie doskonałości aniołów są niezliczone. Anioł wyższego stopnia posiada rozleglejszą wiedzę, czyli w esencji Bożej widzi znacznie więcej przymiotów, i to •v sposób doskonalszy, niż stojący niżej. U ludzi uczeni i myśliciele dzielą się swą wiedzą z osobami mniej wykształconymi, w granicach ich zdolności pojmowania. Aniołowie posiadający wyższy stopień doskonałości za pomocą przekazywania myśli dzielą się swą pędzą z tymi, którzy stoją niżej — w sposób dla nich dostępny.
Sw. Tomasz z Akwinu dodaje, że mowa jednego anioła jest poznawana przez wszystkich innych, jeśli do wszystkich jest skierowana. Jeśli skieruje ją tylko do niektórych, to pozostali jej nie odbierają.
Wiadomo, że stopnie doskonałości aniołów są niezliczone. Anioł wyższego stopnia posiada rozleglejszą wiedzę, czyli w esencji Bożej widzi znacznie więcej przymiotów, i to •v sposób doskonalszy, niż stojący niżej. U ludzi uczeni i myśliciele dzielą się swą wiedzą z osobami mniej wykształconymi, w granicach ich zdolności pojmowania. Aniołowie posiadający wyższy stopień doskonałości za pomocą przekazywania myśli dzielą się swą pędzą z tymi, którzy stoją niżej — w sposób dla nich dostępny.
Congregavit nos in unum Christi amor ________________________________
