To zdumiewające! Objawienia przekazane
trojgu portugalskim pastuszkom i św. Faustynie mają wspólny mianownik.
Słowo „miłosierdzie” jest refrenem obu objawień!
Faustyna o temacie Fatimy
W Fatimie o Bożym Miłosierdziu
Łagiewniki mówią o Fatimie, Fatima mówi o Bożym Miłosierdziu… Już
podczas spotkań Łucji, Hiacynty i Franciszka z aniołem pojawia się temat
miłosierdzia. W drugim objawieniu wysłannik z Nieba powiedział do
pastuszków: „Módlcie się, módlcie się wiele! Najświętsze Serce Jezusa i
Maryi chcą wam okazać miłosierdzie”.
Po wzmiance o „miłosierdziu” nauczył dzieci modlitwy: „Trójco
Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty, ofiaruję Wam Najdr oższe
Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Pana naszego Jezusa Chrystusa, obecnego na
wszystkich ołtarzach świata jako zadośćuczynienie za zniewagi,
świętokradztwa i obojętności, którymi jest obrażany. Przez niezmierzone
zasługi Przenajświętszego Serca i za przyczyną Niepokalanego Serca Maryi
błagam o nawrócenie biednych grzeszników”.
Ciekawe, że modlitwa ta jest niemal identyczna ze słowami Koronki do
Bożego Miłosierdzia, jakimi natchnął Jezus św. Faustynę: „Ojcze
Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna
Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, za grzechy nasze i świata
całego; dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas” (Dz. 475).
Wspólny mianownik
To uderzające podobieństwo wskazuje na wspólny mianownik obu
objawień. Są nim zamiary Bożego Miłosierdzia wobec ludzkości. W Fatimie
Maryja objawiła plan miłosierdzia, przez który Bóg chciał ocalić dusze
grzeszników idących na potępienie. Co ważne – i jest to „odkrywczy”
element fatimski – Bóg nie obdarza świata miłosierdziem bez naszego
udziału. Pan chce, byśmy przywoływali Jego miłosierdzie przez modlitwę i
wynagradzanie za grzechy. To dlatego Matka Najświętsza poleciła mówić
po każdej tajemnicy Różańca: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy,
zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, a
szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia”.
Fatima ogłasza: w życiu człowieka największą potrzebą jest doświadczenie
Bożego Miłosierdzia.
Manifestacja miłosierdzia w Tuy
W ostatnim „wielkim” objawieniu udzielonym Siostrze Łucji (Tuy, 13
czerwca 1929 r.) Maryja prosiła o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu
Sercu, ale tematem objawienia uczyniła Boże Miłosierdzie! Łucja, która
tego dnia otrzymała łaskę poznania tajemnicy Trójcy Świętej, widziała,
że „pod lewym ramieniem krzyża wielkie litery jakby z wody źródlanej
biegły na ołtarz, tworząc słowa: Łaska i Miłosierdzie”.
Wizjonerka tak komentuje to wydarzenie: „Kto lepiej, aniżeli to
Niepokalane Serce, mógłby nam odkryć tajemnicę Boskiego Miłosierdzia?”.
Nikt, bo przecież „Maryja jest… Tą, która najpełniej zna tajemnicę
Bożego miłosierdzia” – uczył Jan Paweł II w encyklice „Dives in
misericordia” (p. 9).
Czy możemy sądzić, że ostatnie z fatimskich objawień mówi o owocach
poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi: o manifestacji Bożego
Miłosierdzia w świecie? Wyraźnie sugerował to Jan Paweł II, który
poświęcając Rosję Niepokalanemu Sercu, prosił, by przez to poświęcenie
objawiła się w świecie „moc Miłości Miłosiernej”.
Jan Paweł II
Kolejne drogowskazy otrzymujemy w nauczaniu Jana Pawła II. Papież
Polak w wieczór przed pierwszym poświęceniem świata i Rosji
Niepokalanemu Sercu Maryi związał temat Fatimy z prawdą o „Bogu bogatym w
miłosierdzie”! Mówił: „Niech będzie błogosławiony Bóg bogaty w
miłosierdzie za wielką miłość, którą nas umiłował! (…) Na mocy
odkupienia świat i człowiek zostali poświęceni. (…) Zostali ofiarowani i
zawierzeni samej Miłości, Miłości miłosiernej”.
Czyżby głównym tematem fatimskiego myślenia Papieża było Boże
Miłosierdzie? Zauważmy, że jego fatimski akt zawierzenia kończy się
potężną inwokacją skierowaną ku Niebu: „Niech raz jeszcze objawi się w
dziejach świata nieskończona moc Miłości miłosiernej! Niech powstrzyma
zło! Niech przetworzy sumienia! Niech w Sercu Niepokalanym odsłoni dla
wszystkich światło Nadziei!”. Poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi
przyniesie owoc: w świecie objawi się potęga Bożego Miłosierdzia!
Ale – raz jeszcze temat Fatimy ubogaca nasze myślenie o Bożym
Miłosierdziu – owa moc przyjdzie na świat przez nasze serca. Papież
wzywa, byśmy z Maryją, która najlepiej poznała moc Bożego Miłosierdzia,
zbliżyli się do jego źródeł i stamtąd czerpali łaski uleczenia świata z
jego grzechów. Przypomnijmy: podczas pierwszej środowej audiencji po
powrocie z Fatimy w 1982 r. Jan Paweł II powiedział: „Orędzie fatimskie
wzywa nas do czujności. Zaprasza nas też, abyśmy – przez akt poświęcenia
– zbliżyli się na nowo do źródeł Miłosierdzia. Maryja chce, abyśmy
zbliżyli się do niego: każdy z nas, każdy naród i cały świat”.
Taka jest Boża logika. Słowa, które otrzymujemy z Nieba podczas
różnorakich objawień, oświetlają się nawzajem. Fatima przypomina, że
Boże Miłosierdzie to podstawowy plan, jaki Bóg ma względem nas. Mówi
też, że miłosierdzie ma moc przemienić świat, ale wymaga to naszej
współpracy. Zaś objawienia z Łagiewnik pozwalają odkryć czcicielom Matki
Bożej Fatimskiej, że spełnienie Jej próśb ma zaowocować w świecie
manifestacją potęgi Miłosierdzia Bożego.
Wincenty Łaszewski
