Was bowiem bardziej jak innych obchodzić
powinny tak zniewagi waszego Niebieskiego Oblubieńca, jak i ich naprawa.
Wy najwięcej odczuwać powinnyście tę wielką niewdzięczność ludzką za
tyle dowodów miłości i miłosierdzia Bożego im okazanych, i przyczyniać
się do jej wynagrodzenia, i pocieszenia swego Pana.
Bł. Honorat Koźmiński
26.04.2013
"Nie lękajcie się, moje dzieci, wpatrywać się w Oblicze Boga, poszukiwać Go w świecie i wynagradzać Mu za wszelkie zniewagi. Bóg żąda wynagrodzenia, lecz kto świadomie staje przed Obliczem Stwórcy i Odkupiciela, ten zawsze uzyska jasność popełnionych przewin i będzie wzbudzał żal za swoje grzechy. Pełni poczucia nicości wobec Majestatu Bożego wpatrujcie się w Oblicze Boga, który jest Miłością i Miłosierdziem, ale także Sędzią."
W dniu swego Zmartwychwstania, Zbawiciel
ukazał się kilka razy: najpierw Najświętszej Matce swojej, a potem
świętym niewiastom i Apostołom. Wyszedł z grobu obdarzony życiem
duchowym i nieskazitelnym, promieniejący chwałą i nieśmiertelnością. W
tym Jego uwielbionym stanie najwięcej zwracało na siebie uwagę Jego
Oblicze, niewymownie piękne i wspaniałe.
1) Chwała Zmartwychwstałego Najświętszego Oblicza JezusaPrzypatruj Mu się w duchu oczyma wiary. Jaki niebieski ogień w Jego wejrzeniu! Jaka pogoda na czole! Jaki wdzięk w rysach! Jak cały wyraz Twarzy słodki, uśmiechnięty, wspaniały! W czasie męki widzieliśmy Oblicze Jezusa zbite, zasmucone, zbolałe, w tej chwili rozpromienia je radość, pociechy wewnętrzne równoważą ból i zniewagi, jakich doznało. O, cudowne Oblicze naszego Pana! O, Jezu, zwyciężywszy grzech i śmierć, ukazujesz nam dzisiaj swoje jaśniejące majestatem i chwałą Oblicze. Pokaż, czym jesteś, zstępuj w całej sile, wspaniałości i pięknie swoim, zawładnij wszystkimi sercami i panuj nad nami!
2) Radość, jakiej udziela Kiedy Apostołowie zgromadzeni w Wieczerniku ujrzeli po raz pierwszy zmartwychwstałe Oblicze swojego Boskiego Mistrza, dziwili się - mówi Ewangelia - w wielkiej radości. Jego uśmiech, słodkie wejrzenie, słowa życzliwe i ojcowskie, tchnienie ust Jego, napełniały ich wewnętrznym rozkosznym pokojem, jakiego dotąd nigdy nie zaznali. Ach, cóż to będzie za radość wybranych, gdy ujrzą w całym blasku bez obłoku i bez cienia chwalebne Oblicze Słowa Wcielonego. Wtedy ujrzą, jak w najczystszym zwierciadle, Tajemnice Boskiej Istoty, w czym znajdą doskonałe szczęście i najwyższe dobro. Ujrzą to Przenajświętsze Oblicze takim, jakim jest, i będą do Niego podobni. Światłość Jego chwały przeniknie ich i udzielona im będzie doskonałość duszy i ciała.
3) Jego chwała w wieczności Panie, daj, abym Cię ujrzał! Niech oglądam Twoje Oblicze w chwale jasnej, prawdziwej, wtedy serce moje napełni się rozkoszą. "Wolni naówczas będąc - mówi św. Augustyn - od wszelkich trosk, będziemy widzieć, kochać i chwalić. Będziemy widzieć to Oblicze Boskiego Króla, tak zachwycające i tak piękne. Będziemy kochać to Oblicze Boga - Człowieka, Syna Maryi, tak słodkie i tak wdzięczne. Będziemy chwalić to Oblicze Odkupiciela, tak zwycięskie i potężne. Będziemy je oglądać bez końca, będziemy je kochać bez uprzykrzenia, chwalić bez znużenia, w ciągłych uniesieniach radości, zawsze się odradzającej i zawsze nowej, po wszystkie wieki wieków. Amen".
1) Chwała Zmartwychwstałego Najświętszego Oblicza JezusaPrzypatruj Mu się w duchu oczyma wiary. Jaki niebieski ogień w Jego wejrzeniu! Jaka pogoda na czole! Jaki wdzięk w rysach! Jak cały wyraz Twarzy słodki, uśmiechnięty, wspaniały! W czasie męki widzieliśmy Oblicze Jezusa zbite, zasmucone, zbolałe, w tej chwili rozpromienia je radość, pociechy wewnętrzne równoważą ból i zniewagi, jakich doznało. O, cudowne Oblicze naszego Pana! O, Jezu, zwyciężywszy grzech i śmierć, ukazujesz nam dzisiaj swoje jaśniejące majestatem i chwałą Oblicze. Pokaż, czym jesteś, zstępuj w całej sile, wspaniałości i pięknie swoim, zawładnij wszystkimi sercami i panuj nad nami!
2) Radość, jakiej udziela Kiedy Apostołowie zgromadzeni w Wieczerniku ujrzeli po raz pierwszy zmartwychwstałe Oblicze swojego Boskiego Mistrza, dziwili się - mówi Ewangelia - w wielkiej radości. Jego uśmiech, słodkie wejrzenie, słowa życzliwe i ojcowskie, tchnienie ust Jego, napełniały ich wewnętrznym rozkosznym pokojem, jakiego dotąd nigdy nie zaznali. Ach, cóż to będzie za radość wybranych, gdy ujrzą w całym blasku bez obłoku i bez cienia chwalebne Oblicze Słowa Wcielonego. Wtedy ujrzą, jak w najczystszym zwierciadle, Tajemnice Boskiej Istoty, w czym znajdą doskonałe szczęście i najwyższe dobro. Ujrzą to Przenajświętsze Oblicze takim, jakim jest, i będą do Niego podobni. Światłość Jego chwały przeniknie ich i udzielona im będzie doskonałość duszy i ciała.
3) Jego chwała w wieczności Panie, daj, abym Cię ujrzał! Niech oglądam Twoje Oblicze w chwale jasnej, prawdziwej, wtedy serce moje napełni się rozkoszą. "Wolni naówczas będąc - mówi św. Augustyn - od wszelkich trosk, będziemy widzieć, kochać i chwalić. Będziemy widzieć to Oblicze Boskiego Króla, tak zachwycające i tak piękne. Będziemy kochać to Oblicze Boga - Człowieka, Syna Maryi, tak słodkie i tak wdzięczne. Będziemy chwalić to Oblicze Odkupiciela, tak zwycięskie i potężne. Będziemy je oglądać bez końca, będziemy je kochać bez uprzykrzenia, chwalić bez znużenia, w ciągłych uniesieniach radości, zawsze się odradzającej i zawsze nowej, po wszystkie wieki wieków. Amen".
Idź
za Jezusem udającym się po wieczerzy do Ogrodu Oliwnego i
przygotowującego się na mękę. Klęka na uboczu w samotnej grocie, modli
się długo, przez trzy godziny. Jego dusza jest smutna, udręczona,
przejęta trwogą, poddana konaniu. Od czasu do czasu przerywa modlitwę,
idzie do ukochanych swoich uczniów zaczerpnąć trochę siły i pociechy,
lecz nie znajduje czego szukał. "Szukałem" - mówi - "kto by mnie
pocieszył, a nie znalazłem".
1) Bolesny stan Przenajświętszego Oblicza.
Odbijają się na Nim wszystkie stany Jego duszy: widać tam smutek, udręczenie… Drży, wylewa łzy, z ust wyrywają się bolesne jęki. Patrz, jak modląc się, Kleczy, z oczyma spuszczonymi pokornie. Zbawiciel pragnie swoją modlitwę uczynić potężniejszą i gorętszą - pada Twarzą na ziemię. Patrz na to Boskie Oblicze tarzające się w prochu tej ziemi przeklętej wskutek grzechu Adama i skazanej na wydawanie cierni i ostu. Patrz, jak się ona oczyszcza tym pocałunkiem pokoju, tymi łzami Świętego Oblicza. Ziemia ta ujrzy potem swoich mieszkańców, wydających obfity plon kwiatów i owoców cnót, ale ciernie Jezus weźmie dla siebie i uwieńczy nimi swoją skroń.
2) Ukazanie się Anioła.
W tej chwili wzmaga się nacisk serca Boga - Człowieka. Doznaje ono jakby śmiertelnego konania. Tajemniczy pot, pot krwawy, skrapia Jego Twarz i spływa kroplami na ziemię. Anioł się ukazuje, ażeby Go pokrzepić. Wzmocniony pomocą niebieską Jezus powstaje, przyjmuje kielich, jaki Mu Ojciec podaje. Wychyli go do dna z miłością.
Aniele pocieszycielu! Chcę naśladować twój przykład, zazdroszczę ci twego losu, pragnę zając twoje miejsce. Kolej na mnie podnieść z ziemi to zbolałe, omdlewające Oblicze. Ja Mu wynagrodzę gorącą miłością, hojnym poświęceniem to, co wycierpiał. Wszakże to dla mnie tak cierpi, tak się upokarza, dla mnie chce wypić ten kielich, jaki Mu Ojciec podaje.
3) Co masz czynić? Poświęcić się i naśladować. O, Boskie Oblicze! Jezu, nie pogardziłeś pomocą drugich i pociechą Anioła. Pozwól mi, pomimo mojej niegodności, zbliżyć się do Ciebie i oddać Ci tę samą usługę. Pozwól mi współboleć z Twoim smutkiem, podnieść Cię z ziemi i podtrzymać z wielka czcią na moich ramionach. To ja mam paść na ziemię, wyniszczyć się w duchu wynagrodzenia. Łączę się z Twoim upokorzeniem i z Twoją boleścią. Jak Ty, przyjmuje kielich doświadczeń, z Tobą się skłaniam i poddaję się woli Bożej, mówiąc: "Oto jestem, Panie, przychodzę spełnić wolę Twoją. To prawo będzie na zawsze wyryte w moim sercu. Nie jak ja chcę, ale jak Ty".
1) Bolesny stan Przenajświętszego Oblicza.
Odbijają się na Nim wszystkie stany Jego duszy: widać tam smutek, udręczenie… Drży, wylewa łzy, z ust wyrywają się bolesne jęki. Patrz, jak modląc się, Kleczy, z oczyma spuszczonymi pokornie. Zbawiciel pragnie swoją modlitwę uczynić potężniejszą i gorętszą - pada Twarzą na ziemię. Patrz na to Boskie Oblicze tarzające się w prochu tej ziemi przeklętej wskutek grzechu Adama i skazanej na wydawanie cierni i ostu. Patrz, jak się ona oczyszcza tym pocałunkiem pokoju, tymi łzami Świętego Oblicza. Ziemia ta ujrzy potem swoich mieszkańców, wydających obfity plon kwiatów i owoców cnót, ale ciernie Jezus weźmie dla siebie i uwieńczy nimi swoją skroń.
2) Ukazanie się Anioła.
W tej chwili wzmaga się nacisk serca Boga - Człowieka. Doznaje ono jakby śmiertelnego konania. Tajemniczy pot, pot krwawy, skrapia Jego Twarz i spływa kroplami na ziemię. Anioł się ukazuje, ażeby Go pokrzepić. Wzmocniony pomocą niebieską Jezus powstaje, przyjmuje kielich, jaki Mu Ojciec podaje. Wychyli go do dna z miłością.
Aniele pocieszycielu! Chcę naśladować twój przykład, zazdroszczę ci twego losu, pragnę zając twoje miejsce. Kolej na mnie podnieść z ziemi to zbolałe, omdlewające Oblicze. Ja Mu wynagrodzę gorącą miłością, hojnym poświęceniem to, co wycierpiał. Wszakże to dla mnie tak cierpi, tak się upokarza, dla mnie chce wypić ten kielich, jaki Mu Ojciec podaje.
3) Co masz czynić? Poświęcić się i naśladować. O, Boskie Oblicze! Jezu, nie pogardziłeś pomocą drugich i pociechą Anioła. Pozwól mi, pomimo mojej niegodności, zbliżyć się do Ciebie i oddać Ci tę samą usługę. Pozwól mi współboleć z Twoim smutkiem, podnieść Cię z ziemi i podtrzymać z wielka czcią na moich ramionach. To ja mam paść na ziemię, wyniszczyć się w duchu wynagrodzenia. Łączę się z Twoim upokorzeniem i z Twoją boleścią. Jak Ty, przyjmuje kielich doświadczeń, z Tobą się skłaniam i poddaję się woli Bożej, mówiąc: "Oto jestem, Panie, przychodzę spełnić wolę Twoją. To prawo będzie na zawsze wyryte w moim sercu. Nie jak ja chcę, ale jak Ty".
_______________________
Litania do Najświętszego Oblicza
Kyrie, eleison. Chryste, eleison. Kyrie, eleison.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Najświętsze Oblicze, w ogrodzie oliwnym przytłoczone naszymi grzechami, zmiłuj się nad nami.
Najświętsze Oblicze, znieważone i policzkowane,
Najświętsze Oblicze, krwawym potem oblane, upadające pod ciężarem krzyża,
Najświętsze Oblicze, otarte chustą przez pobożną Weronikę na drodze krzyżowej,
Najświętsze Oblicze, jaśniejące chwałą i pięknością w dzień Zmartwychwstania,
Najświętsze Oblicze, promieniejące światłością w chwili Wniebowstąpienia,
Najświętsze Oblicze, w Eucharystii ukryte,
Najświętsze Oblicze, które przy skończeniu świata ukażesz się w mocy i majestacie,
Najświętsze Oblicze, które sprawiedliwych napełniać będziesz wieczną radością,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Módlmy się. Spraw prosimy Cię, wszechmogący i miłosierny Boże, abyśmy czcząc Oblicze Chrystusa znieważone w czasie męki naszymi grzechami, mogli Je oglądać jaśniejące w niebieskiej chwale. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
_______________________
Koronka do Najświętszego Oblicza
Na początku: P. Ojcze nasz, spójrz na bolesne Oblicze Twego Syna i dla zasług Jego męki przebacz nam grzechy i przemień nasze serca, byśmy coraz gorliwiej Tobie służyli.W. Amen. Na dużych paciorkach: P. Okaż nam, Panie, Oblicze Twoje.W. A będziemy zbawieni. (Ps 80,4) Na małych paciorkach: P. Wejrzyj, Boże, na Oblicze Chrystusa.W. Zmiłuj się nad nami. (Ps 84,10) Na zakończenie:
Niech będzie zawsze i wszędzie uwielbione Najświętsze imię Boga przez wszystkie stworzenia i przez Najsłodsze Serce Jezusa Chrystusa, obecne w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza. Amen.
